De Verkeerde Wereld

boek 2, 2016

Vanaf 1833 spande Mienette zich in voor het maatschappelijk werk dat door de liefdadigheidsvereniging ‘Dorcas’ werd uitgedragen. Door haar ervaringen in deze vereniging en de teleurstelling niet toegelaten te worden tot de opleiding voor onderwijzer, zette zij zich in voor de minderbedeelden van de toenmalige 19e eeuwse Delftse maatschappij.

Dankzij de contacten van haar oom, de generaal-majoor Daniel Otto Bagelaar, werd Mienette in 1839 geïntroduceerd aan het hof van het Koninklijk huis van Oranje. Uit dit contact ontstond een levendige vriendschap met de latere koningin Sophie van Württemberg, de eerste echtgenote van de latere koning Willem III. Door deze contacten met het koninklijk huis verkreeg zij regelmatig vrijbrieven voor reizen naar de verschillende vorstenhoven van Europa.

In januari 1845 trouwt Mienette met de Delftse dominee Willem Storm die, eenmaal beroepen in Utrecht, twee maanden later overlijd.

Een bal op paleis Kneuterdijk …………

“ Zeg mij eens Mienette,” de prinses noemde al snel personen bij de voornaam met wie zij het goed kon vinden, en zei; “ Hebt u ook belangstelling voor de status van de vrouw, in het algemeen, en in die van u persoonlijk in het bijzonder?”
“ Hoe bedoelt u dat precies, hoogheid?”
“ Vindt u niet dat je als vrouw zijnde op achterstand wordt gesteld ten opzicht van de man?”
`” Jazeker, hoogheid. Ik had bijvoorbeeld als meisje graag willen doorleren voor onderwijzeres, maar omdat het gymnasium in Delft niet toegankelijk was voor meisjes, was ik gedwongen dat ideaal op te geven. Mijn vader heeft mij toen op de Franse school geplaatst waar ik, zoals u kunt constateren, mij goed in de Franse taal heb kunnen bekwamen.”
“ Dat is mij inderdaad opgevallen, mijn complimenten, u spreekt voortreffelijk Frans. Maar op ons onderwerp door te gaan, meisjes of vrouwen, zouden toch ruimere mogelijkheden in het leven moeten krijgen dan alleen een opleiding aan de Franse school?”
“ Daar ben ik het volledig mee eens. Het is mij altijd bij gebleven dat ik niet zoals mijn broers, heb kunnen studeren en zo mijn eigen levenspad heb mogen ontdekken en inrichten. Ondanks het feit dat ik mij zeer goed kan manifesteren in het liefdadigheidswerk, had ik toch liever een functie geambieerd op het zakelijke of onderwijskundige vlak. Zoals mijn oudste broer, die nu directeur is van het Universitair Penningkabinet in Leiden. Zo iets had ik ook graag willen bereiken. Zelfstandig handelend optreden zonder dat je laatdunkend bejegend wordt, zoals wij vrouwen nog altijd worden neergezet door mannen, die wel een functie hebben weten te bereiken in het maatschappelijk leven.”
“ Daar kan ik me helemaal bij aansluiten, Mienette. Vrouwen moeten het recht hebben om hun eigen lot en toekomst te kunnen bepalen. Ik ben dan wel erfprinses en misschien word ik in de toekomst ook eens koningin, maar als vrouw moet ik me van alles ontzeggen. Ik moet maar al te vaak mijn eigen gevoelens en waardigheid op zij zetten, omdat men vindt dat dat het lot van vrouwen zou zijn. Mijn plicht schrijft mij voor van mijn man te houden; dan houd ik ook van mijn man. Ook al zou mijn hart anders willen.”
“ O,” zei Mienette stilletjes, geïmponeerd door de openhartigheid van de prinses,” u kunt als hoogheid toch wel datgene doen wat u zelf belangrijk of interessant vindt?”
“ Dat lijkt maar zo, Mienette. De helft van de werkelijkheid hier aan het hof is schijn en zoals je weet; schijn bedriegt.”
Mienette had een rood hoofd gekregen van deze conversatie. Zij waardeerde de prinses hoge-lijk en vond in haar een medestandster in die zaken, waarin zij zich had verdiept en zich een oordeel over had gevormd…………..